Dood aan de VVD

Keti Koti: De dag waarop we herdenken dat Nederland de slavernij afschafte. Of althans: op papier. In Suriname duurde het nog tien jaar voordat mensen écht vrij waren. Tien jaar waarin de Nederlandse staat hen liet werken voor niets. Tien jaar waarin vrijheid werd voorgespiegeld maar uitgesteld — in dienst van winst, niet van herstel. En uitgerekend op deze dag kiest de Tweede Kamer ervoor om opnieuw een streep te trekken tussen mensen en rechten.

Vandaag stemt ze over wetten die het strafbaar maken om ongedocumenteerden te helpen. Laat dat even inzinken. Alsof ze willen bewijzen dat het verleden inderdaad nooit voorbij is. Dat de ketenen nooit echt zijn doorgeknipt — alleen opnieuw vormgegeven. Ook het helpen onderduiken van een vreemdeling wordt dan strafbaar. Zeg dus gerust: wie vlucht, is vogelvrij. En wie helpt, is crimineel.

Wat is een ‘illegaal’? Een mens zonder papieren — niet zonder waarden, niet zonder verhaal, maar zonder toestemming van de staat om te bestaan. Net als toen wordt uitsluiting gelegaliseerd en verzet gecriminaliseerd. Artikel 31 van het Vluchtelingenverdrag verbiedt het expliciet: hulp aan vluchtelingen mag nooit strafbaar zijn. Maar dit kabinet kijkt liever weg van mensenrechten dan van de eigen haatdragende achterban.

En de symboliek is huiveringwekkend. Terwijl we zogenaamd lessen trekken uit het verleden, maakt deze regering de opvang van onderduikers opnieuw verdacht. Genocide kunnen ze nog relativeren, maar ongedocumenteerden laten onderduiken? Dat gaat echt te ver.

Dilan Yeşilgöz – het fatsoensgezicht van de VVD – weet wel raad met het morele gelijk. Afgelopen weekend besloot ze zanger Douwe Bob publiekelijk te brandmerken als Jodenhater. Niet omdat hij Joden haatte, maar omdat hij weigerde op te treden bij een evenement waar volgens hem zionistische propaganda werd verspreid. 

Hij maakte het simpele, fundamentele onderscheid tussen de Israëlische staat en het Joodse volk. Iets wat we vanzelfsprekend vinden als het gaat over Poetin en de Russen. Of over Xi Jinping en de Chinezen. Maar zodra het over Israël gaat, verdwijnt die nuance als sneeuw voor de zon. Dan is morele helderheid ineens verdacht.

Ondertussen is Douwe Bob tijdelijk het land uit op advies van de politie. Nog steeds ziet Yeşilgöz niet in wat haar aantijging heeft aangericht. Hoe durf jij, Dilan, iemand de les te lezen over “dit nooit weer” – terwijl jouw partij moedwillig niets heeft geleerd van de Tweede Wereldoorlog? Genocide kunnen jullie nog relativeren, maar ongedocumenteerde onderduikers opvangen is een brug te ver?

Dood aan de VVD! Dood aan de ideologie die de toeslagenaffaire mogelijk kon maken. Dood aan het concept dat de rijken steeds rijker worden. Waar jouw planeet ondergeschikt is aan winst. Dood aan deze uitsluiting!

Dood aan de VVD betekent niet het einde van personen. Het betekent het einde van een systeem. Een systeem dat de toeslagenaffaire mogelijk maakte. Dat kinderen uit huis plaatste op basis van algoritmes. Dat vluchtelingen opvangt in tenten en mensenrechten ziet als linkse hobby. Een systeem dat weigert zichzelf in de spiegel te bekijken — tenzij het spiegelbeeld op hen lijkt.

Maar dood aan de VVD betekent ook: leven voor iets anders. Voor een politiek die mensen niet verdeelt op afkomst of papieren, maar verbindt op waardigheid. Voor een toekomst waarin solidariteit niet strafbaar is, maar vanzelfsprekend. Voor beleid dat niet afrekent met barmhartigheid, maar met onrecht.

Keti Koti is geen decorstuk. Het is geen parade. Het is een waarschuwing. En die waarschuwing geldt nu. Want wie vandaag zwijgt, maakt zich medeplichtig. Aan wetten die mensen breken. Aan framing die waarheid sloopt. Aan een ideologie die zegt: vrijheid, maar niet voor iedereen.

En laten we één ding duidelijk maken: de VVD hoeft niet zielig te gaan zitten doen. Niet na weken waarin ze critici van het Israëlisch staatsgeweld systematisch wegzetten als antisemieten. Zéker niet op de dag dat ze stemmen voor het strafbaar maken van het helpen van mensen zonder papieren — voor het criminaliseren van moderne onderduikers.

Dus nee, VVD — speel vandaag niet het gewonde geweten. Niet nu jullie zélf wetten steunen die onderduikers verraden. Niet nu jullie solidariteit willen criminaliseren. Keti Koti vraagt geen stilte. Het is een oproep om juist uitsluiting, ongelijkheid en apartheid tegen te gaan.